Nomineren anno 2016. De commissie komt bij elkaar. Ze hebben het niet over inhoud of kwaliteit, maar iemand stelt de prangende vraag. Hoe doen we de diversiteit? Dat gaat als volgt.
– Hoeveel genomineerden willen we hebben?
– Ik zou zeggen zo’n 20 mensen.
– Mensen?
– Dat weet ik niet zo zeker, het kan diverser.
– Een kanariepiet kan ook heel mooi zingen.
– En een tijger kan heel hard lopen.
– En wat denk je van een molshoop?
– Ja maar, we hebben het over strips!
– OK, mensen dan.
– 10 vrouwen, 10 mannen?
– Maar er zijn veel meer mannen die strips maken.
– 15 – 10 dan?
– OK.
– Verhouding zwart – wit?
– Zwart?
– O sorry, gekleurd bedoel ik, met een tint.
– Ik zou zeggen: mannen 7, vrouwen 4.
– OK. Seksuele geaardheid? Transgenders?
– Doe maar van elk één.
– Eskimo? Hottentot? Leeftijd? Belgen?
Enzovoort en zo verder. Voor het stripfestival in Angoulême stelde men ook een nominatielijst samen ter verkrijging van de grote prijs, de Grand Prix. Er kwam kritiek op deze lijst. Men vond deze lijst zό 2015! Goede raad was duur. Het ei van Columbus was geheel van de lijst af te zien en de stripmakers zelf iemand te laten kiezen. Het werd Hermann. Hermann Huppen. Een oude (1938), witte, Belgische man. Een man die prachtig en heel realistisch kan tekenen. Series als Jeremiah, Bernhard Prince (in PEP heette die om onduidelijke redenen Rob Palland), Comanche, en het geweldige in een soort middeleeuwen spelend De Torens Van Schemerwoude. Maar heb je geen zin in een serie, lees dan het losse verhaal De Bloedbruiloft (scenario Jean van Hamme). Lees, kijk en huiver!
closemetkoos 